ยากกว่ารอบแรก เรื่องของการรักษารายละเอียดเราก็ไม่ได้ลงลึก เพราะผมก็ทราบดีว่าอ๋อมค่อนข้างรักความเป็นส่วนตัว ยิ่งเขาป่วยหรือเป็นอะไรก็ไม่ค่อยบอกให้ใครรู้ เขาจะเก็บไว้คนเดียวนิสัยเขาเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว
เมื่อวานได้คุยกับน้องสาวอ๋อม ก็บอกว่ามันเป็นตัวที่รักษาไม่หายจริงๆ เราก็เสียใจที่ไม่ได้คุยกับเพื่อนมากกว่านี้ อันนี้เป็นอย่างเดียวเลยที่รู้สึกเสียใจ พอเราเริ่มโตมีครอบครัวก็ห่างๆ กันไป จากที่เมื่อก่อนและเจอกันทุกอาทิตย์ ได้ไปแฮงก์เอาต์กัน กลายเป็นค่อยๆ ห่างกันไป ต่างคนต่างมีหน้าที่มีครอบครัว



ถ้าสิ่งที่อยากจะบอกอ๋อมก็คือขอโทษที่ไม่ได้ไปหา ไม่ได้โทร.ไปหาบ่อยๆ เท่าที่ควร ก็รู้สึกว่าอ๋อมเป็นคนที่จะชอบถามอยู่เสมอว่ารักเขาไหม เราก็ไม่ได้เอะใจว่าอ๋อมเป็นคนอย่างนี้นะ เขาเป็นคนที่ไม่ค่อยโทร.หา