”พ่อแม่พี่ชาย พี่สาว น้องสาว และหลาน ของผม“ (ในรูปยังขาดลูกของพี่ชายคนโตอีกสามคนและพี่สาวอีกคน)
คิดถึงตอนสมัยนอนบนเสื่อน้ำมันปูบนพื้นดิน
หลังคามุงด้วยใบจากเวลาฝนตกหลังคารั่วต้องวิ่งหาถังมารองน้ำฝน ผลัดเวรกันล้างจานหุงข้าว กวาดรอบๆบ้าน ตักน้ำใส่ตุ่ม
แม่เย็บผ้าจ้างจนขาบวม พ่อต้องรับจ้างเข้าเวรแทนคนอื่น
ผมกับพี่ชายคนรองเลิกเรียนบ่ายสามบางวันกลับถึงบ้าน6โมงเย็นเพราะต้องนั่งรอคนรู้จักขับรถผ่านมาจะได้ขอเขาติดรถกลับบ้าน ตอนเด็กๆมันมีแต่ความน้อยใจมากๆว่าทำไมบ้านเราไม่มีข้าวของเครื่องใช้ที่มันสะดวกสบายเหมือนบ้านคนอื่นๆ
ตอนเด็กๆชอบบ่นกับพี่ชายคนรองบ่อยมากๆว่า พ่อมัวแต่จะให้เราเรียน เรียน ชอบบังคับกฏระเบียบ แต่ไม่เห็นว่าจะมีเงินให้เราได้ใช้จ่ายแบบสะดวกสบายเลย พ่อชอบพูดแต่ให้อดทน ให้อดทน ยิ่งพี่ชายคนโต ชอบบังคับแต่ให้อ่านหนังสือ บังคับห้ามไม่ให้สูบบุหรี่ ห้ามดื่มเหล้า ชอบบ่น เพราะความกลัวผมก็ปฏิบัติตามที่พ่อกับพี่ชายคนโตสั่งมาตลอด แต่พอผมโตมาตอนนี้ผมกลับมีแต่ความภาคภูมิใจ
ถ้าพ่อกับพี่ชายคนโตของพวกเราไม่บังคับเราแบบนั้นผมคิดว่าผมคงไม่มีวันนี้ รอบหน้าขอให้พี่ชายคนรองได้เป็นท่านอัยการตามที่หวังนะครับ ส่วนน้องสาวสุดท้องก็จะต้องโดนกฏเดียวกันกับที่พี่ชายคนโตใช้มาตลอด ก็คือต้องไปเรียนต่อครับน้อง

ขอบพระคุณทุกๆคนที่เฆตตาและเอ็นดูติดตามให้กำลังใจผมมาโดยตลอดด้วยนะครับ
โพสต์ดังกล่าว